Ayeri nel Parlamentu español plantegose per parte d'ERC una enmieda sobre los idiomes na Camara, escaeciendo qu'aparte del Catalan, Euskera y Gallego a otres. Home'l diputáu nun yera precisamente'l más listu de clase, pero tenía razón na so enmienda a pesar que'l castellán ye l'idioma oficial.
N'Asturies, con urxentes prioridaes paez que, per parte del Gobiernu, apárcose “sine die” el tema de la Llingua.
Aprovechando la enmienda parlamentaria recorda-y al Conseyeru Marcos Vallaure qu'una de les sos funciones ye dar salida a una aspiración del asturianismu. Ensin prisa pero, sobremanera, ensin posa.
Les asturianistes, como'l restu d'asturianos, tamien vamos pagar impuestos y soportar la crisis y per tantu anque síamos minoritarios (bonu non tantu, Foru gano col sofitu explicito nuesu) tenemos derechos y aspiraciones y una ye de xuru ver el nuesu idioma reconocíu a nivel del Estáu y nun quiero entrar en disquisiciones llingüisticas qu'a nada me van a conducir. Lleer a Javier Esparda pue esclaria-y, a dalgunos, delles duldes (como ye Valencianu supongo que nun va ser sospechosu)
Como albidro que “eruditos” me diran que falar Ingles inclusive Chinu que paez qu'agora ta de moda ye lo “feten”. A cencielles recorda-yos qu'el nuesu minoritariu idioma forma parte d'un legáu cultural que tenemos la obligación de dexar incolume a los nuesos descendientes, como'l restu de les nueses tradiciones y cultura.
Entiendo que pue ser, y de xuru que lo será, importante promocionar la cultura española como “marca” pero pa eso yá hai muncha xente y nun creo que oyir a Serrat o ver una película de Almodovar (per ciertu la postrera nun la vio naide) ameyórenos el acerbo cultural; si casí conocer nuesa, hestoria, tradiciones, costumes y llingua, ye induldable que nos permitira poder falar del nuesu País con más propiedá.