Qu'Alcoa algamara una tarifa prestosa (en realidá una rebaxa na tarifa) pal añu que vien ta bien, especialmente polos trabayadores y les families. Alégrome por ellos.

Pero nun ye "un trunfu los trabayadores", como diz l'alcaldesa d'Avilés, sinón un trunfu de les razones d'empresa y de les razones económiques.

L'alcaldesa d'Avilés y los sos familiares (políticos, sindicalistes) siguen pensando qu'l mundu ye un sitiu milagrosu que se pue controlar cola voluntá (o con esa manifestación de la voluntá que son les manifestaciones, orales y caleyantes). 

Pero ensin embargu el mundu ye como ye y les condiciones oxetives son les que son.

En tou casu, norabona pa los trabayadores d'Alcoa, pa les sos families y pa tantos families y negociso que d'ello dependen.

De momentu hai prórroga per un añu.

Pero nun se nos escaeza que la batalla xuégase nel mundu (por parte la empresa) y n'Europa, no relativo a les condiciones de competitividá y al preciu la enerxía.

Ehí ye onde se xuega, y non na cai Uría, na variante d'Avilés, na puerta'l Sol de Madrid nin nes graes d'El Molinón.

Y, cómo non, felicidaes tamién pa la xente La Coruña.