Poques vegaes tiense oportunidá de ver actos de desvergüenza tan descaraos como los constantes intentos del Partíu Popular d'engañar a una ciudadanía a la que ta abrasando socialmente. Dende l'escurrimientu de Wert d'afirmar que, a pesar de qu'había menos beques y menor cuantía d'éstes, la partida de beques yera mayor (el Conseyu d'Estáu tuvo que desmentir esta afirmación), hasta l'allegría de la Ministra de Trabayu pol descensu del paru na risible cifra de 31 persones, mientres el númberu d'afiliaos a la seguridá social baxa en casi 100000 persones. Tou esto de la mano d'un partíu qu'empondera una reforma llaboral que solo sirvió pa destruyir emplegu, y precarizar el que yá esistía, y que s'atreve a falar de la defensa de la educación pública n'Asturies, cuando en Madrid ta desmantelándose a pasos axigantaos. Agora, a les atrevíes mentires del PP, hai qu'añedir les de la so cantera, les Nueves Xeneraciones del PP d'Asturies, que s'atrevieron a negar los tarrecibles efectos que tuvieron los retayos (puramente ideolóxicos) que PP y PSOE llevaron a cabu. Paecen nun conocer que los retayos en sanidá yá supunxeron un descensu na esperanza de vida de los españoles, y que los retayos n'educación yá dieron llugar a que munchos mozos nun puedan estudiar, y qu'otros tengan de facelo por anónimos mecenalgos”, bien intencionaos, pero que suponen la necesidá de dellos estudiantes españoles de recurrir a un actu de caridá pa poder exercer el so derechu a la educación. Esti desgualdráu amiestu de mentires y contradicciones recuérdanos al discursu políticu de la otra derecha, la otra pata del réxime, el PSOE, que pide que'l decretu de vivienda d'Andalucía, ellaboráu pola conseyería de vivienda, d'IX, xeneralicese a toa España ente que Javier Fernández (presidente del únicu gobiernu autonómicu íntegramente del PSOE) niégase rotundamente a aplicalo na nuesa Comunidá. Esi mesmu PSOE, que critica la reforma llaboral del PP, pero que poco tiempu antes fixo una bien similar. Al igual que'l PP criticó la reforma llaboral del PSOE para, al llegar al gobiernu, afondar nesi camín.
La sociedá ta espertando, y tase dando cuenta de que, en realidá, les úniques diferencies ente PSOE y PP son de matiz, pero'l modelu sociu-económicu que dambos defenden ye'l mesmu: el neolliberal, la idefa de que'l mercáu (que nun ye más qu'una forma de referise a les grandes fortunes) tien de tener un poder total y absoluto y, pa ello, ye necesario que los trabayadores y les sos families escarezan de los derechos sociales más básicos, por que tean dispuestos a trabayar por sueldos de risa, y por que arrenuncien a la formación de los sos fíos, creando una xeneración de dondos trabayadores que nun s'atrevan a cuestionar les decisiones del poder. Por tou ello, les Nueves Xeneraciones del PP, nun desesperáu intentu por romper esta imaxe de que PP y PSOE son prácticamente lo mesmo y que ye necesariu buscar una nueva alternativa (alternativa que, según los sondeos electorales, munchos ciudadanos tán atopando n'Izquierda Xunida) intentaron faer d'IX cómpliz de les polítiques regresives del PSOE nuna comunidá (Asturies) na qu'IX nun ta nel gobiernu. Más grave entá: intentó convertir a IX en cómpliz de midíes que critiquemos y conderguemos duramente en toles comunidaes onde se producieron, tantu na Asturies del PSOE, como na Comunidá de Madrid del PP, onde'l gobiernu retayó drásticamente nestos últimos años la inversión n'educación pública, mientres amontaba'l gastu de la partida destinada a los centros privaos.
Dicen los militantes de NN.GG. que, n'Asturies, “Isabel sofita a Fernando, porque tanto monten, monten tantu” ¿van referir a cómo'l PSOE dexó que Gabino de Lorenzo revalidara como alcalde? ¿O seique a cómo PP y PSOE aliar pa gobernar en Cangas, onde IX ganara les elecciones?
