El 'Brexit' llogró l'apoyu de 17,41 millones d'electores, frente a los 16,14 millones de persones que se decantaron pola permanencia del país nel bloque comunitariu, un 48,1 por cientu del electoráu, lo que supón una diferencia de más d'un millón de votos.

La participación na consulta asitióse nel 72,2 por cientu del total de 46,5 millones de votantes rexistraos pa la cita electoral. Con tolos votos escrutados, el 'Brexit' fízose con una victoria celebrada polos sos partidarios como'l "día de la independencia británica", una euforia que contrasta cola negativa reacción de los mercaos, qu'evidencien les series implicaciones d'una decisión contra la que llucharen la práctica totalidá de les fuerces polítiques, económiques y sociales de Reinu Uníu.

Xunto colos efectos sobre la volatilidá financiero, el 'statu quo' británicu enfréntase a un terremotu políticu con epicentru nel Númberu 10 de Downing Street, puesto que'l primer ministru, David Cameron, apostara por una opción, la de la permanencia, inorada pola mayoría de los ciudadanos.

Con una participación del 72,2 por cientu, la mayor nuna votación en Reinu Uníu dende 1992 y más de seis punto penriba del plebiscitu de 1975 que confirmó la permanencia na daquella Comunidá Económica Europa, l'escrutiniu dio un entorno sin precedentes a una nueche electoral qu'entamara coles encuestes a favor de la continuidá.

Esti desenllaz tien fondes connotaciones polítiques ya institucionales, puesto que l'alderique sobre la sostenibilidá de Cameron al frente del Gobiernu, del qu'avisara que nun dimitiría en casu de Brexit, ta yá plantegáu, inclusive magar la carta de dos tercios de los diputaos conservadores que defendieren la salida y que-y espresaron el so apoyu pa permanecer en Downing Street pol "mandatu y deber" llográu va namás un añu.

SIN "PLAN B"

Amás, otra de les incógnites ye'l grau de preparación de Reinu Uníu pa un procesu que podría llevar años, puesto que'l mesmu primer ministru asegurara públicamente que nun había 'plan B'.

En xugándose la so credibilidá a la carta d'una apuesta que, según él, fairía al país "más fuerte y más seguru", Cameron quedó yá como'l principal perxudicáu d'una campaña qu'estremó a la sociedá británica por una estratexa partidaria, puesto que, más que por clamor popular, el referendu surdió p'apagar la quema que Bruxeles llevaba xenerando colos conservadores dende va décades.

La oposición llaborista planteó yá la necesidá de la so dimisión ante un escenariu sin precedentes nel que la única seguridá ye que, de vencer la salida, la decisión diba ser "irreversible". Bastante ye que David Cameron avanzara yá que'l procesu formal de retirada de los Ventiocho empezaría de momentu.

Anque'l Tratáu de Lisboa establez les pautes d'esti procedimientu nel artículu 50, el primer movimientu ha partir del estáu miembru, que tien que notificar a la UE'l so deséu d'abandonar.

Ello ye que Londres nun ta obligáu a proceder inminentemente, ye más, los partidarios de cortar con Bruxeles manifestaron yá la so preferencia por aguardar, puesto que, magar meses de campaña, la fórmula que rexiría sigue siendo una incógnita.

Los plazos, a priori, tán marcaos, magar los dos años establecíos na normativa comunitaria podríen ampliase siempre que lo autoricen los otros ventisiete socios. Espertos en Derechu européu creen que, dada la complexidá, les negociaciones podríen llevar hasta una década y los mesmos defensores del divorciu asumen que, a lo menos, seríen necesarios cuatro años.

REACCIÓN NOS MERCAOS Y N'EUROPA

Pel momentu, los mercaos evidenciaron les secueles del escenariu que s'abra nel bloque occidental: la divisa británica cayó a niveles inéditos dende 1985, lo que podría acarretar una intervención de continxencia del Bancu d'Inglaterra, que yá avanzara que tenía previstes midíes pa garantizar la estabilidá financiera.

Xunto cola City y Downing Street, l'atención va tar nel continente, onde s'espera que los demás líderes, que caltuvieron de callao'l so plan d'acción en casu de 'Brexit', reunióse a la máxima urxencia y esixan a Reinu Uníu clarificaciones sobre les árees más delicaes, como'l futuru de los casi trés millones de ciudadanos comunitarios que residen al norte de la Canal de La Mancha.

ENCAXE NEL MERCÁU COMÚN

Amás, unu de los factores más complexos va ser el potencial encaxe británicu nel mercáu común. La presión, poro, va ser notable pa topar una solución que va implicar delicaos compromisos de les partes, un esfuerzu que podría precisar años primeros que puea garantizase l'apoyu d'una mayoría cualificada de los ministros del ramu pa, darréu, llograr que la propuesta se ratifique nos demás estaos miembru y, de siguío, polos Parlamentu européu y británicu.

El problema ye qu'unu de los catalizadores del Brexit foi'l control de los fluxos migratorios y la pertenencia al mercáu común implicaría, de primeres, el llibre movimientu de persones, dos elementos indisociables y, pa la UE, innegociables, polo que, a priori, Londres nun podría caltener el primeru sin tener qu'aceptar el segundu, lo que complica la ecuación ente prosperidá económico y llendes a la entrada de ciudadanos comunitarios.

Bastante ye que, abandonar el mercáu común nun ye una opción estendida ente los defensores del 'Brexit', que tán estremaos ente los que proponen directamente abandonalu, aquéllos que creen posible permanecer pol mesmu interés del restu de los sos integrantes de nun perder a la segunda economía europea, los qu'apuesten por establecer acuerdos billaterales y, hasta, los que ven viable operar colos 161 miembros de la Organización Mundial de Comerciu (OMC).

Esti encaxe, con too, constitúi namás una pieza más del complexu puzle llexislativu d'un procesu qu'obligaría a revisar hasta 80.000 páxines d'acuerdos comunitarios, coles mires de decidir descartes, qué árees enmendar y cuálos caltener, un sumariu que, inevitablemente, va querer supervisar el Parlamentu británicu y que la so duración constitúi un enigma.

Amás, la salida eleva'l riesgu d'una crisis constitucional pa la unión británica, puesto qu'Escocia, protagonista d'un plebiscitu d'independencia va menos de dos años, apoyó mayoritariamente la continuidá na UE y que la so ministra principal reconoció qu'esti desenllaz va alendar el rixu secesionista.

PROCESU SIN PRECEDENTES

Amás d'ello, xunto cola resolución d'una fonda crisis política en casa, el Gobiernu, independientemente de la so constitución, va tener que resolver un procesu sobre'l que nun hai precedentes, namás la salida de Groenlandia, nin siquier un estáu, sinón un territoriu que formaba parte de Dinamarca, va más de 30 años, cuando la UE nun yera tampoco la unión política na que tornó nos últimos años.

Por si fuera poco, esti nuevu capítulu tendría qu'acordase con socios que difícilmente van mostrar empatía hacia quien decidió abandonar, a pesar de los compromisos que tanto costaron en febreru y que garantizaren pa Reinu Uníu'l llamáu estatus de versu llibre d'una Europa cada vez más cohesionada.

Per otra parte, a escala europea, la medrana ye que la partida británica xenere un efectu dominó ente otros integrantes de los Ventiocho y, sobremanera, que desencadene una peligrosa puxanza del populismu.