A mediaos d’agostu diose la voz d’alarma sobre los refuxaos nos alredores del monte Sinyar, nel norte d’Irak. Falábase d’aquella que podríen ser ente 10 y 40 mil persones, toes elles pertenecientes a una comunidá minoritaria, los yazidís, atrapaos y amenazaos polos radicales islamistes.

Enates del branu, les fuerces kurdes del norte d’Irak protexíen esti enclave de les manes de los extremistes suníes, que mataran , destruyerannlos sos templos y impunxeran la llei islámica na tierra de los yazidís.

Dende primeros d’agostu, les autoridaes iraquís y americanes organizaron aventamientos aereos d’alimentos y agua sobre l’enclave de los yazidís. Pero, agora, cola cayida de Sinyar nes manes de los radicales yihadís, la minoría yazidí cuerre grave pelibru d’exterminiu.

La minoría yazidí ye, xunto a los cristianos iraquís, ún de los obxetivos del Estáu Islámicu, xomo tamién otres comunmidaes de los alredores de Mosul, tamién amenazaes de muerte. El grupu extremista tamién persigue a los chiís, a los que considera una desviación d’islán.

Los yazidís mantuvieron la so relixón minoritaria en tierra del islán por mor de la práctica de la taqiyya: disumular la fe cuando ye la propia vida la que ta en xuegu. Según la so relixón, Dios creó’l mundu y dexólu al curiáu de Siere Ánxeles. El principal d’ellos, Melek Taus –l’Ánxel de Dios, según los yazidís-, ye pa los islamistes Satanás, el demoñu. La palabra de Melek Taus quedó recoyida nel Kiteba Cilwe, el Llibru de la Revelación.

Los yazidís son d’etnia kurda y s’estima qu’hai nesti momentu alredor de mediu millón n’Irak, viviendo otru importante númberu d’ellos n’Alemaña, Siria, Rusia, Armeña, Xeorxa y los Estaos Xuníos. Cuenten los años dende l’orixen del mundu, polo que según los yazidís tamos nel añu 6764