Nesti vienres, malpenes dellos cientos d'asturian@s reclamaren nes cais de la capital del Principáu la uficialidá de la llingua, ún de los más perpreciosos patrimonios llingüísticos ibéricos ya europeos. Nesti XXI sieglu de la época, mientres la comunidá mundial avera enfotos pa caltener llingües de pequenes comunidaes polo valioso d'elles pa la cultura humano, cuando mismu pagamos pa guardar l'aranés, vala l'exemplu, Asturies sigui nun discutiniu paraónicu nel que la llingua asturiano ye oxetu d'especial curia nes lleis pero nun se pué falar en sin vergoña y a los nenos ya nin se-ios asoma nes escueles.

Mentantu, otros pueblos, otres llingues, na mayor parte más tardíes nel xurdimientu dende'l llatín romanu ibéricu, cabe que tamién nes sos gramátiques ya dicionarios, impónensemos nos medios xenerales i na mesma escuela.

¿Hai sentíu a tantu rechazu de lo propio? ¿Tién fundamentu depreciar les xoyes de la tribu en sin que naide lo desixa?

Parez llegáu el tiempu finar colos propios fantasmes. Demos-i a la llingua el rangu que-i dan n'Europa y nel mundiu. Cuandu ya escosen minería, textil, naval, industria, pesca baxura...ye bona ocasión pa preservar les esencies. Pensemos que nos vinieren daes. Pasémosles a les xeneraciones venideres.